คำสารภาพของสาวนิคม
กลอนหก
บึ่งมอเตอร์ไซค์ไกลบ้าน ทำงานหาเงินทนเหงา
หอพักพักพิงเพียงเงา ใจเจ้าเจ็บร้าวรอนรอน
ผ่านครึ่งหนึ่งของชีวิต เหมือนใบไม้ปลิดปลิวร่อน
สิบเจ็ดแล้งฝนหนาวร้อน กินเดินนั่งนอนในนิคม
ครั้นขึ้นเลขสามลำบาก ถูกปลดออกจากเงาร่ม
เด็กใหม่เรียงรายระดม เหยียบไม้ยืนตรมหยัดตาย
วันนี้ต้องเก็บกระเป๋า จากห้องเคยเช่าค้างจ่าย
ปลดทิ้งสมบัติสุดท้าย ภาพถ่ายกิ๊กสาวเคลียคลอ
ไม่เคยคิดอยากเป็นทอม ภาวะจำยอมเพศพ่อ
นิคมไร้ชายพะนอ สวมบทสาวหล่อพอที
สับสนความรักแรกรุ่น หมกมุ่นไขว่คว้าหาดี้
หมดเนื้อหมดตัวแต่มี ก้อนหนี้กองโตทวงตาม
กลับตัวกลับใจเป็นหญิง ยิ้มสู้ความจริงใครถาม
ลาแล้วเครื่องจักรแสนทราม เจ้าปล้นวัยงามข้าไป
ไป่เคยซาบซึ้งคุณค่า ลำพูนโสภาเพียงไหน
เมืองเก่าคนเล่าลือไกล ข้าไม่เคยแลแม้เงา
เห็นแต่คอนกรีตโรงงาน พลาสติกพิษผลาญเพลิงเผา
ชีวิตสำเร็จรูปเกลา ในเบ้าเร่าร้อนไร้รัก
ไร้รสสุนทรีย์อารยะ วัฒนธรรมไป่ประจักษ์
พบแต่บาร์ผับผ่อนพัก รถเครื่องคึกคักกลางคืน
ไม่มีโรงหนังโรงละคร ดึกหอนโหยหาดงหื่น
ดูสายเดี่ยวน้ำลายกลืน ร้องเพลงฝืดฝืนอวดนาง
อย่าถามถึงผ้าทอมือ เคยช่วยแม่ถือกี่บ้าง
หลังขดหลังแข็งครวญคราง สักคืบสีข้างไม่คุ้ม
จึ่งเลือกทางสายนิคม ฝืนข่มทรหดกดปุ่ม
ทั้งรู้ทำลายชุมนุม แวดล้อมรายรุมเรื้อรัง
สารพิษตกค้างคงคา ฝูงปลาปลิดไหลไกลฝั่ง
หายใจระไวระวัง กู่พังแอบไถเจดีย์
บึ่งมอเตอร์ไซค์กลับบ้าน สาวเฒ่า*ขึ้นคานสามสิบสี่
เห็นหูกทอผ้าพาที ทางนี้อาจล้างหนี้ละลาย
คำอธิบาย
สาวเฒ่า* ในความหมายของคนเหนือคือคนที่เริ่มมีอายุแต่ยังไม่แต่งงาน ไม่ได้หมายถึงผู้หญิงแก่
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น