สาวธุรการ
ทำงานอยู่งันงก แบกนรกเข็นสวรรค์
เงินเดือนกี่หมื่นพัน หมดแล้วนั่นมิทันเดือน
ถมทับแต่ความทุกข์ รอเสพสุขอันรางเลือน
ด้วยเรามิได้เหมือน เพื่อนที่พ่อมากบารมี
เป็นสาวธุรการ งานเสมียนแค่ซีสี่
จบต่ำกว่า ป.ตรี สิบห้าปีตำแหน่งเดิม
เรียนต่อหลังเลิกงาน เพื่อปรับฐานเอาซีเพิ่ม
พ่วงท้ายมีวุฒิเสริม เติมคุณค่าสง่าครัน
รอคอยเงินเดือนขึ้น ไม่เคยชื่นเชยสองขั้น
เจ้านายมิจำนรรจ์ ประจบนั้นทำไม่เป็น
บ่นไปทำไมมี ทางชี้ช่องพอมองเห็น
ขายตรงแก้ลำเค็ญ ยาบำรุงเครื่องสำอาง
ด้านได้แม้อายอด ตื๊อมิลดประโยชน์อ้าง
ถูกกว่าตลาดวาง หาลำไพ่เลี้ยงปลายเดือน
ปีผ่านมานานเน มีรถเมล์นั่งเสมือน
มิตรแท้มิแชเชือน เบื่อผองเพื่อนชอบนินทา
รู้หมดเรื่องในมุ้ง กระหนิงกระหนุง “นาย-เลขา”
ลูกหลานใครติดยา ผัวใครบ้าเมียใครบอ
นั่งถักแต่นิตติ้ง ไม่สุงสิงคนสอพลอ
สี่สิบก็ถูกล้อ รอขบวนรถขึ้นคาน
อำนาจของสตรี นั้นอยู่ที่ความสวยหวาน
เงินน้อยเกินเจียดจาน มาเจือจุนหุ่นวิไล
ก้าวเดินตามแฟชั่น ไม่ค่อยทันมันเปลี่ยนไว
ขี้ริ้วอีกต่อไป มิง้อใครมาเหลียวมอง
เลี้ยงตนบนลำแข้ง มิหวังแข่งหาเจ้าของ
ทุกมื้อยังอิ่มท้อง ประคองชีพก๋วยเตี๋ยวชาม
เลื่อนซีมีเงินเก็บ เผื่อป่วยเจ็บไม่ต้องหาม
ไหนอีกบำนาญงาม ยามเกษียณยังแข็งแรง
เล่นหวยนานนานครั้ง ทั้งบนล่าง ไม่กล้าแทง
เกินพันเพราะกลัวแพง เพียงเสี่ยงโชคสองร้อยพอ
ทาวน์เฮาส์ก็ยังผ่อน ไม่เดือดร้อนแต่ต้องรอ
เงินกู้ ธกส. เมื่อไหร่หนอจะเป็นไท
มีบ้านไม่มีรถ ต้องออมอดไม่อายใคร
พ่อแม่ชราวัย พึ่งเราได้เลี้ยงดูแล
มีหลานไม่มีลูก จะพันผูกก็พียงแค่
พี่น้องท้องเดียวแด ยามแก่เฒ่ายังมีใคร
ข่าวสารพอรู้เรื่อง เว้นการเมืองไม่ไว้ใจ
กี่ยุคกี่สมัย ล้วนเหลวไหลไร้สาระ
ติดหนังตอนหลังข่าว ละครคาวมุขขยะ
ร่านร้อนเพียงราคะ แต่สะใจจึงตามแจ
วันนี้มีงานเลี้ยง เสียงอำลาคนเฒ่าแก่
เป็นหนึ่งในนั้นแม้ ยังชื่นแท้มิเคยเฉา
เนื้อหนังมังสาเหี่ยว แค่รูปเรียวแห่งร่างเงา
เห็นเพื่อนเกษียณเหงา ต่างหม่นเศร้าเมื่อหมดงาน
ชีวิตไม่เด่นโดด ไม่โลดโผนพอประมาณ
จบฉากธุรการ เป็นคนจนที่พอใจ.
จืนตนาการตาม เห็นภาพปัจจุบัน
ตอบลบ