นางแล้ง
โคลงสี่สุภาพ
ฝนดับดังฟ้าเดือด ใดฝัน
ลมแผดผลาญตาวัน เผือดแล้ง
เหมันต์ดุจคิมหันต์ วสันต์ห่าง
อาเพศแผ่นดินแห้ง ก่นไห้ไกลฝน
ควานหาสาเหตุค้น สาหัส
ยิ่งคิดยิ่งเคืองขัด คลับคล้าย
พิปริตแห่งพิบัติ พิรุณเหือด
คงเนื่องนางหญิงร้าย ราคร้อนคณิกา
นางใดในหมู่บ้าน ผิดผี
หญิงชั่วกาลกิณี เกลือกชู้
แถนสาปตราบอิตถี ตระบัดสัตย์
ลงโทษให้โลกรู้ แล่เนื้อเถือหนัง
น้ำตานางตกต้อง ตรึงตรวน
ทำผิดใดไป่หวน โปรดห้าม
พันธนาผูกกระพรวน เพราะแผก เพศฤๅ
คานขื่อข้าจักข้าม โซ่คล้องเพียงแขน
ชายมีรักใหม่ได้ เด็ดดอม
หญิงเมื่อรักหมดถนอม เสน่ห์ร้าง
ไยจักหน่วงใจยอม ชายเหนี่ยว
กดขี่กักขังอ้าง สิทธิ์แม้นสวามี
ถูกแยกความต่างด้วย สรีระ
ชายเปรียบเป็นดังพระ เพศแก้ว
ผู้หญิงดุจยักษะ ใครกด กฎเฮย
ถูก-ผิด ดี-ชั่ว แคล้ว คลาดสิ้นบุรุษา
บูชายันต์เพรียกฟ้า พรมฝน
ทวยเทพทุกทิพดล สดับไท้
บัตรพลีร่างนิรมล ล้างบาป
แลกเลือดคาวฝังไข้ หล่อข้าวฝนคืน
นางแล้งนอนเปลี่ยวร้าง ปลายนา
ถูกแห่ถูกหามมา ทอดทิ้ง
พิรุณห่มเพหา แล้งเหือด
โอ! แม่นอนเกลือกกลิ้ง เนิ่นแล้วโลกลืม
จำลองจำหลักเน้น รูปนาง
คอบั่นแขนขาบาง ขาดเบี้ยว
ปีใดเกิดอับปาง ฝนปลอด
เขาแห่นางแล้งเกี้ยว เหยี่ยวแร้งกระพือฝน.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น